در سال ۱۹۳۹ گروهی از فیزیک‌دان‌های مجارستانی از جمله
لئو زیلارد که به آمریکا مهاجرت کرده بود، به دولت ایالات متحده آمریکا در مورد برنامه نازی‌ها در مورد
بمب اتمی هشدار دادند، اما سخنان آن‌ها مورد توجه قرار نگرفت. [۱۸]
جنگ جهانی دوم،
لئو زیلارد نامه‌ای برای
روزولت، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده تهیه کرد و از اینشتین خواست که نامه را امضاء کند. زیلارد نسبتاً گمنام بود، اما اینشتین به واسطه نظریه‌های نسبیت و جایزه نوبل، شخص مشهوری به‌شمار می‌رفت. آن‌ها در این
نامه از او توجه به این مسئله را درخواست نمودند. در این نامه، همچنین از روزولت خواسته شده بود تا به پژوهش در زمینهٔ انرژی هسته‌ای و
واکنش‌زنجیره‌ای اهمیت بیشتری داده شود. این نامه را نقطه شروع
پروژه منهتن برای ساخت بمب اتمی می‌دانند. [۱۹]
اینشتین، یک سال قبل از مرگش به دوست قدیمی‌اش
لینوس پاولینگ گفت "من یک اشتباه بزرگ در زندگی مرتکب شدم؛ وقتی نامه‌ای را که ساخت بمب اتمی را به روزولت توصیه می‌کرد امضا کردم. اما یک دلیل برای این کار وجود داشت؛ خطر ساخت این بمب توسط آلمانی‌ها …" [۲۰]
به واسطه فعالیت‌های صلح‌جویانه سابق اینشتین، گرایش‌های چپ‌گرانه وی، و همچنین گزارش‌های مغرضانه و بی‌پایه‌ای که
اف‌بی‌آی در مورد ارتباط اینشتین با شوروی دریافت کرده بود، از شرکت او در
پروژه منهتن جلوگیری شد. [۲] [۲۱]
درباره این سایت